Το μεγάλο ρίσκο των Rockets με το SmallBall

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο φίλος Γιάννης Ψαράκης ανέβαζε το δικό του blog γράφοντας κι αυτός την άποψή του για το εγχείρημα των Rockets, ονοματίζοντας “πείραμα” το όλο… πράγμα τέλος πάντως. Κι αφού μελέτησα πολύ καλά το κείμενο του, αποφάσισα τροποποιώντας κάπως το δικό μου, να το πάω λίγο παραπέρα. Έχοντας λοιπόν μελετήσει (εγώ κι εσείς) το blog προ δύο ημερών του Ψαράκη για το SmallBall των Rockets, πάμε να το τοποθετήσουμε και σε μια πιο αναλυτική και με τη γλώσσα των αριθμών, βάση.

Ο General Manager των Rockets, Daryl Morey, μαζί με τον Mike D΄Antoni, προχώρησαν σε μια κίνηση που κατά την άποψη μου καταδικάζει όλη τη φετινή χρονιά των Rockets. Και κυρίως το εγχείρημα του να μείνει η ομάδα με δύο παίχτες με 30+Μ συμβόλαια και χωρίς καμία πιθανότητα κατάκτησης του πρωταθλήματος. Κι αναφέρομαι φυσικά στην απόφαση του να παραχωρήσουν τον μοναδικό 7^th-footer ψηλό που είχαν και να συνεχίσουν τη σεζόν, παίζοντας -αυτό που από τους Warriors μάθαμε πριν λίγα χρόνια- «SmallBall». Την επιλογή δηλαδή, στη θέση «5» να παίζει ένας παίχτης «βαριά-βαριά» στα δύο μέτρα, με καλές αμυντικές ικανότητες.

Η μάχη των ριμπάουντ

Έχοντας ήδη δώσει τέσσερα παιχνίδια πλέον οι Rockets (θυμίζω το κείμενο συντάχθηκε πριν το παιχνίδι των Rockets με τους Celtics), με τον PJ Tucker στη θέση του βασικού center και τον Capela εκτός rotation (και πλέον εκτός ομάδας), ξεκινάω να δω πρώτα απ΄ όλα το πλέον βασικό στατιστικό που αφορά τους ψηλούς παίχτες. Ριμπάουντ.

53-41, 12-7 (επιθετικά) με τους Hornets

38-37, 6-6 (επιθετικά) με τους Lakers

51-29, 10-8 (επιθετικά) με τους Suns

48-36, 10-7 (επιθετικά) με τους Jazz

Με μια πρώτη εύκολη ματιά, οι Rockets στη ρακέτα, έχασαν τ΄ αυγά και τα καλάθια, όσον αφορά τη μάχη των ριμπάουντ.

Συν τοις άλλοις, τα 46.4 ριμπάουντ/αγώνα, που τους κατέτασσαν στην τέταρτη θέση του πίνακα των ριμπάουντ, στα τέσσερα τελευταία ματς έχουν γίνει 35.8 και τους χαρίζουν απλόχερα την τελευταία θέση στον πίνακα.

Πάνω σε αυτό, έχει ένα ενδιαφέρον να εξετάσουμε και τους πόντους δεύτερης ευκαιρίας που δίνουν πλέον οι Rockets (εφόσον τα επιθετικά ριμπάουντ των αντιπάλων γίνονται πιο εύκολα, για μια ομάδα που συνολικά «κατεβάζει» πλέον 35.8). Ως τις 2/2 και το τελευταίο ματς των Rockets, με κανονικό center στην ομάδα, οι Rockets επέτρεπαν 13.8 πόντους δεύτερης ευκαιρίας. Νούμερο σχετικά μεγάλο βέβαια, αλλά όχι όπως οι 15 που επιτρέπουν στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια.

Πόντοι στο «ζωγραφιστό»

Φεύγοντας από την «ανάγνωση» σχετικά με τα ριμπάουντ, περνάμε στο δια ταύτα του μπάσκετ και στους πόντους που σκοράρει και δέχεται μια ομάδα στο «ζωγραφιστό». Τον συγκεκριμένο παράγοντα δεν τον έβαλα στην πρώτη θέση, γιατί προφανώς οι πόντοι στη ρακέτα, που τρώει και δέχεται μια ομάδα, εξαρτώνται κι από τους υπόλοιπους παίχτες, πλην του center. Σε κάθε περίπτωση πάντως κι εδώ βλέπουμε μια αυξητική τάση στους πόντους που δέχονται οι Rockets στη ρακέτα, αφού από τους 51.3 το νούμερο πήγε στους 52.5. Ανάποδη είναι η τάση, αναφορικά με τους πόντους που σκοράρουν οι Rockets στη ρακέτα. Με τους 47.6 που σκόραραν ως και πριν τέσσερα ματς, να πέφτουν στους 44.

Και ναι, μπορεί ο D΄Antoni να δηλώνει ότι έφυγαν οι center από την ομάδα, προκειμένου να ανοίξει ο χώρος στη ρακέτα, για να έχει μεγαλύτερο πεδίο δράσης ο Westbrook στο isolation game, μέχρι να βγει αυτό στο παρκέ όμως, τα νούμερα άλλα δείχνουν.

Η σύγκριση με το «SmallBall» των Warriors

Και περνάμε τώρα, να φύγουμε λίγο κι από τα ξερά νούμερα και να δούμε την επιλογή των Rockets υπό το πρίσμα της ομάδας που εισήγαγε πριν έξι χρόνια το συγκεκριμένο στυλ μπάσκετ.

Οι Warriors όταν έβαλαν λοιπόν στη φιλοσοφία τους το «SmallBall» ήξεραν ότι όταν θα το χρειαστούν, στην άκρη του πάγκου θα κάθεται πάντα ένας ποιοτικός ψηλός για να αντιμετωπίσει τις ομάδες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν έτσι. Πότε ο Bogut, πότε οι McGee και Pachulia, πότε ο Cousins και προσφάτως κι ο Looney, οι Warriors φρόντιζαν να μην ξεμείνουν ποτέ από έναν ικανό 7^th-footer. Όχι για να κάνει τη διαφορά. Ίσα για να υπάρχει εκεί και να φθείρει τον αντίπαλο center.

Επιπλέον, όταν οι Warriors επέλεγαν να παίξουν με «κοντό» παίχτη στο «5», ο «κοντός» αυτός ήταν ο Draymond Green. Με όλο τον σεβασμό στην πορεία και την ιστορία του PJ Tucker, αλλά απέχει σε πολλούς τομείς και πάρα πολλά επίπεδα από τον Green.

Και τέλος, το «SmallBall» είναι ένα καλό σύστημα που προϋποθέτει γρήγορες εναλλαγές με καλούς αμυντικούς στην άμυνα, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και κυρίως, πολύ, ΜΑ ΠΟΛΥ ικανούς σουτέρ από την περιφέρεια. Κι οι Rockets θεωρώ ότι σε τίποτα δεν προσεγγίζουν το δίδυμο Curry – Thompson που είχαν οι «πολεμιστές». Η επιλογή του «SmallBall» ως τρόπο παιχνιδιού, με σκοπό να απελευθερώσω τη ρακέτα και να αφήσω μεγαλύτερο πεδίο δράσης στον Westbrook (γιατί αυτό ανέφερε ο D΄Antoni σε δηλώσεις του) δεν είναι παρά ένα εντελώς επικίνδυνο και με πολλά ρίσκα εγχείρημα.

Γιατί θα αποτύχουν;

Μπορεί να βιάζομαι. Και στο τέλος της χρονιάς οι Rockets να είναι πρωταθλητές NBA κι ο Russell Westbrook o FMVP του πρωταθλήματος. Με βάση την εικόνα των Rockets στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια πάντως και την στατιστική αυτών, μόνο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Οι Rockets δεν πληρούν βασικές προδιαγραφές για να παίξουν σωστά αυτό που έφερε πριν μερικά χρόνια τους Warriors στην κορυφή.

Ο Morey δηλώνει ότι με το «SmallBall» οι Rockets είναι το φαβορί πλέον για το πρωτάθλημα. Εγώ θα πω ότι με ρολίστες όπως οι Tucker και Covington στη ρακέτα, δεν κοντράρεις ομάδες με «σκιάχτρα». Κι όταν στα playoffs σφίξουν τα «γάλατα» κι οι άμυνες κι η μπάλα μοιραία θα πρέπει να πηγαίνει και μέσα, γιατί εκεί (στα playoffs) τα σουτ δεν μπαίνουν πάντα, ποιος θα είναι «μέσα» για να την πάρει;

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.