“The Block”

Λένε ότι την ιστορία την “γράφουν” και την καθορίζουν τα μεγάλα σουτ. Όπως αυτό του Jordan στο κολέγιο, αυτό του Jordan με τους Cavaliers, με τους Jazz, του Paxson, του Kerr, του Allen, του Bird και τόσων άλλων. Η μπορεί και όχι…

Ήταν 11 Ιουλίου του 2014…

Η ιστορία του σημερινού αφιερώματος ξεκινάει περίπου 24 μήνες πιο πίσω. Ο LeBron James, μετά το πέρασμά του από τους Heat και δύο πρωταθλήματα και συνολικά τέσσερις τελικούς πιο έμπειρος, έπαιρνε την απόφαση να επιστρέψει στη γενέτειρά του για να εκπληρώσει την υπόσχεσή του. Να φέρει το πολυπόθητο δαχτυλίδι του πρωταθλητή στους Cleveland Cavaliers και να δώσει χαρά στους φιλάθλους μια πολιτείας που είχε να πανηγυρίσει τίτλο σε εθνικό άθλημα, σχεδόν μισό αιώνα.

Η πρώτη σεζόν ήταν μια “περιοδεία” των Cavaliers στην Ανατολή, ως τους τελικούς του ΝΒΑ. Αντίπαλος οι τρομεροί και φοβεροί Golden State Warriors. Μια ομάδα που από τα μέσα της σεζόν άρχισε να σκορπάει “τρόμο” στο “διάβα” της, με το στυλ παιχνιδιού που είχε πλέον καθιερώσει στο παρκέ. “Smallball“, τρίποντα και ένα σύνολο πιστό στο πλάνο του προπονητή. Με τους λοιπούς “σωματοφύλακες” της “φρουράς των ιπποτών” από το Ohio τραυματίες, ο LeBron το μόνο που κατάφερε την πρώτη σεζόν ήταν ένα τιμητικό 4-2 στους τελικούς. Με τους Warriors να δείχνουν ότι δύσκολα θα βρεθεί ομάδα να τους καταβάλλει σε σειρά επτά αγώνων…

Το “τρομακτικό” 73-9…

Κι αν οι τελικοί του 2015 ήταν μια δήλωση κυριαρχίας των “πολεμιστών”, η αμέσως επόμενη regular season ήταν λόγος να μην διεξαχθεί καν post season. Οι Warriors του Steve Kerr, έχοντας τον Curry, ίσως στην καλύτερη χρονιά που έχει κάνει ποτέ παίχτης για το MVP (για αυτό είναι κι ο μόνος στην ιστορία που έχει καταφέρει να πάρει τον τίτλο παμψηφεί), διαλύουν κάθε λογική και μαζί και το “μυθικό” ρεκόρ των Bulls του 96΄ (72-10) καταφέρνοντας τις 73 σε μια σεζόν.

Το μπάσκετ που θα παίξουν οι Warriors σε εκείνη τη regular season δεν έχει ξανά υπάρξει. Συνδύασαν την επίθεση των 7” των Suns, την ομαδικότητα των Spurs του 13-14, το small ball που οι ίδιοι τελειοποίησαν την περασμένη χρονιά. Ήταν ένα μείγμα από τα στυλ παιχνιδιού των πιο επιτυχημένων ομάδων τις τελευταίες δεκαετίες στο ΝΒΑ. Την ίδια στιγμή που στην αντίπερα όχθη οι Cavaliers, ναι μεν φτάνουν ξεκούραστα και πάλι ως τα playoffs και εν συνεχεία ως τους τελικούς του ΝΒΑ, πλην όμως, δεν δείχνουν ότι θα μπορέσουν να τα βάλουν με την “αρμάδα” του Kerr.

Η post season και μια διαφαινόμενη συντριβή

Το ξεκίνημα των Playoffs δεν έκανε κανέναν σοφότερο. Οι Warriors ξεκίνησαν δυναμικά, όμως στους τελικούς της Δύσης συνάντησαν τον πρώτο “σκόπελο”. Οι εκπληκτικοί Thunder των Durant και Westbrook τους έφεραν προ των πυλών του αποκλεισμού. Παρόλα αυτά οι “πολεμιστές”, καθάρισαν το μυαλό τους και παρά το γεγονός ότι βρέθηκαν πίσω με 3-1, μπόρεσαν να γυρίσουν τη σειρά και να πάρουν το εισιτήριο για τους τελικούς με 4-3. Ήταν ένα πρώτο “καμπανάκι”, που όμως δεν ακούστηκε.

Και δεν ακούστηκε, γιατί με το καλημέρα στην post season, οι Warriors πήραν με χαρακτηριστική ευκολία τα δύο πρώτα ματς και παρά την ήττα με 30 πόντους στο game3, έκαναν και break στο game4, επικρατώντας με 108-97 κι ήταν πλέον έτοιμη να διαλύσουν με 4-1 τους “ιππότες” για το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημά τους.

Το τι ακολύθησε στα επόμενα δύο ματς, λίγο πολύ είναι γνωστό. Μια αποβολή του Green στο game4, αφαίρεσε πολύ από τη δυναμική των “πολεμιστών” στο Game5. Οι Cavaliers έφυγαν με το διπλό από την Oracle Arena και στο έκτο ματς ο James σκοράροντας και πάλι 41 (τόσους έβαλε και στο game5) οδήγησε τους Cavaliers στο 3-3 και τη σειρά πίσω στο Oakland για το Game7.

Καμιά φορά την ιστορία την γράφει ένα… μπλοκ

Ο Coelho αναφέρει σε μια από τις πλέον γνωστές ρήσεις της λογοτεχνίας, ότι αν κάτι το θες πάρα πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το αποκτήσεις. Ο έβδομος τελικός ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι. Οι δύο ομάδες πήγαιναν χέρι και χάριζαν στους εκατομμύρια τηλεθεατές μια από τις κορυφαίες σειρές τελικών που έχουν υπάρξει στο ΝΒΑ. Μια σειρά στο 3-3, ένας τελικός “στον πόντο”, μια ισοφάριση από 3-1… Έλειπε ένα απίθανο buzzer, μια σπουδαία φάση που θα “υπέγραφε” αυτό το αριστούργημα…

“Iguodala to Curry… Back to Iguodala……”

Ακόμα και τώρα κοιτώντας τη φάση, μετά από τόσα χρόνια και σε replay, έχω την ίδια απορία όπως την πρώτη φορά που την είδα live… “Από που ήρθε;” Η αντεπίθεση των Warriors είναι τόσο γρήγορη, που το μάτι δεν προλαβαίνει να δει ποια μαύρη φανέλα είναι ο James που ξαφνικά πηδάει πάνω από τον Jr Smith και κάνει το block του αιώνα στον Iguodala…

“Δεν ξέρω πως βρέθηκα εκεί φίλε”

Προς δικαίωση των όσων αναφέρουμε παραπάνω, ο ίδιος ο LeBron δήλωνε για τη συγκεκριμένη φάση, “Δεν ξέρω φίλε. Δεν ξέρω πως κατάφερα να βρεθώ εκεί, αλλά είμαι ευγνώμων που το έκανα“. Όσο για το “θύμα”. “Αν απολαμβάνεις το μπάσκετ, πρέπει απλά να δηλώσεις, “Φίλε, ήταν ένα τρομερό play”“, ανέφερε ο Andre Iguodala.

Μπορεί να ήταν ο LeBron. Μπορεί μαζί του να πήδηξε για το block εκείνο το βράδυ όλη η πολιτεία του Ohio. Μπορεί να ήταν και το… σύμπαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνη τη φορά, Η στιγμή, δεν ήταν ένα σουτ. Κι όπως πολύ εύστοχα ανέφερε σε μια συνέντευξή του Mike Breen του ESPN, “Ξέρω ότι ένα τρίποντο είναι σπουδαίο. Η μια έξυπνη πάσα κι ένα κάρφωμα. Όλα αυτά όταν κρίνουν ένα ματς ή έναν τελικό, σε ενθουσιάζουν. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο εντυπωσιακό από ένα μπλοκ που κρίνει τα πάντα. Ειδικά όταν έρχεται από το πουθενά.“

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.