Οι 10+1 σημαντικότερες ανταλλαγές στην ιστορία του NBA (Μέρος Α΄)

Περίοδος ανταλλαγών και trade deadline πλησιάζει, οπότε ας γράψουμε για ένα θέμα εντός των ημερών. Ο σωστός τίτλος θα ήταν «Οι 10 ανταλλαγές που άλλαξαν άρδην τον «χάρτη» και στην ιστορία των ομάδων του NBA», αλλά θα ήταν κι αρκετά αντί-δημοσιογραφικός. Οπότε, οι 10 σημαντικότερες….

Ανταλλαγές που έμειναν στην ιστορία των ομάδων και τους χάρισαν πρωταθλήματα. Για την οικονομία του κειμένου, σίγουρα θα αδικήσω ομάδες ή και παίχτες που με την ανταλλαγή τους καθόρισαν τα «μελλούμενα» της ομάδας όπου πήγαν, αλλά 10 έπρεπε να μπουν, 10 μπήκαν κι είναι και καθαρά υποκειμενικό. Στα σχόλια από κάτω, μπορείτε να αναφέρετε τι πρέπει να βγει και να μπει για να είναι πιο «δίκαιη» η λίστα.

Το ..+1 είναι η κλασική δημοσιογραφική κλισεδιά που μπαίνει σε τέτοια άρθρα, νομίζω όμως ότι φτάνοντας στον «πάτο» του κειμένου θα συμφωνήσετε για αυτό το «+1». Πάμε…

Kawhi Leonard στους Toronto Raptors

Κάτι «φρέσκο» και λίγο πολύ γνωστό σε όλους. Ο Leonard είναι στα «μαχαίρια» με τον οργανισμό των Spurs και δύο χρόνια πριν το τέλος του συμβολαίου του (ενώ είναι τραυματίας και δεν παίζει) έχει εκφράσει ξεκάθαρα το ότι θέλει να αποχωρήσει από το San Antonio. Οι Spurs για να μην τον χάσουν για το τίποτα το καλοκαίρι του 2019, αποφασίζουν trade το 2018. «Απέναντι» οι Raptors. Που σε μια ανεξήγητη (για αυτούς) ενέργεια, αποφασίζουν να στείλουν στο San Antonio το σπουδαιότερο προϊόν του franchise τους. Τον DeMar Derozan. Και μάλιστα, για να πάρουν έναν παίχτη που έχει να παίξει μπάσκετ ενάμιση χρόνο και που είναι σχεδόν βέβαιο ότι το καλοκαίρι του 2019 θα αφήσει το Toronto, ακόμα κι αν οι Raptors έπαιρναν το πρωτάθλημα.

Κι όντως. Έτσι έγινε. Ο Masai Ujiri δικαιώνεται απόλυτα για την επιλογή του. Ο Leonard οδηγεί τους Raptors στο μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Και το καλοκαίρι του 2019 ο οργανισμός των Καναδών δεν κατορθώνει να πείσει τον Leonard να μείνει στο Toronto. Η ιστορία όμως γράφτηκε. Κι οι Raptors έχουν πλέον μπει στο βιβλίο του NBA με τους πρωταθλητές του ΝΒΑ. Χάρις στον Kawhi Leonard.

Oscar Robertson στους Milwaukee Bucks

Οι Bucks έχουν βάλει στις «μηχανές» τους τον Kareem Abdul-Jabbar, στο draft του 1969, αλλά στη rookie του σεζόν δεν καταφέρνουν κάτι. Χρειάζονται ένα κομμάτι ακόμα για να συμπληρωθεί το παζλ και το βρίσκουν στο πρόσωπο του απόλυτου «triple-double machine», Oscar Robertson, που αγωνίζεται στους Cincinnati Royals (πλέον Sacramento Kings). O κόουτς Cousy δεν τα πηγαίνει καλά με τον χαρισματικό PG, γιατί όπως λέει παίρνει πολύ μεγάλο μερίδιο δημοσιότητας πάνω του. Ο Robertson αργότερα θα δηλώσει ότι «Θα μετανιώσει για την επιλογή του». Οι Bucks βρίσκουν την ευκαιρία. Έχοντας ήδη απορρίψει τους Royals οι Lakers (γιατί οι πρώτοι ζητούσαν στο trade να μπει ο Chamberlain κι ο West), οι Bucks δίνουν τους Flynn Robinson (14p/2.5reb/3as) και Charlie Paulk (120 αγώνες όλοι κι όλοι στο NBA) και παίρνουν τον Robertson -στην κυριολεξία- για ένα κομμάτι ψωμί.

Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν, με τους Bucks την ίδια χρονιά να κάνουν το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία τους (66-16), ένα ιστορικό -μέχρι σήμερα- 20-0 σερί και να παίρνουν το πρωτάθλημα με «σκούπα» στους τελικούς (4-0 τους Baltimore Bullets)

Wilt Chamberlain στους Los Angeles Lakers

Πάμε λίγο πιο πίσω χρονικά, από την παραπάνω ιστορία και στη σεζόν 1968. Οι Lakers, με ηγέτες τους Elgin Baylor και Jerry West, φτάνουν στους τελικούς του NBA, αλλά γνωρίζουν την ήττα από τους Celtics. Το να βρεθεί αυτό που λείπει για να μπορέσουν να κοντράρουν το αντίπαλον δέος, τους Celtics, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. Και αυτό το «κάτι» το βρίσκουν στο πρόσωπο του πιο θηριώδη και dominant center που γνώρισε ποτέ η λίγκα. Του Wilt Chamberlain. Όντας σε κόντρα με τον ιδιοκτήτη των 76ers (με τους οποίους ήδη έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα), οι Lakers βρίσκουν την ευκαιρία, πραγματικά να τον «αρπάξουν» χωρίς ουσιαστικά να δώσουν τίποτα. Jerry Chambers, Archie Clark και Darrall Imhoff, ήταν οι παίχτες που ακολούθησαν τη διαδρομή Los Angeles – Philadelphia.

Το ξεκίνημα του Wilt στους Lakers δεν έφερε τα αναμενόμενα, αφού υπήρχαν κόντρες με τον κόουτς Kolff, ενώ τη δεύτερη χρονιά τραυματίζεται και χάνει μεγάλο μέρος της regular season. Εν τέλει οι Lakers, με τον Chamberlain στο ρόστερ τους, καταφέρνουν να στεφθούν πρωταθλητές το 1972 με τον Chamberlain να κάνει στα playoffs τη μια 20+p/20+reb εμφάνιση, πίσω από την άλλη.

Dirk Nowitzki στους Dallas Mavericks

Κι ερχόμαστε και πάλι στο πιο πρόσφατο παρελθόν και στην πρώτη ανταλλαγή που θα αναφέρουμε, που έγινε σε βραδιά draft. Είμαστε λοιπόν στο 1998, τη βραδιά του draft. Bucks με το Νο9 του draft, Mavericks με το Νο6 του draft. Και ίσως στην δεύτερη χειρότερη επιλογή στην ιστορία του franchise τους (η πρώτη παρακάτω), οι Bucks αποφασίζουν να διαθέσουν το Νο9 (Dirk Nowitzki) για να πάρουν από τους Mavericks το Νο6 (Robert Taylor). Η ιστορία λίγο έως πολύ γνωστή στη συνέχεια.

Ο Dirk Nowitzki γίνεται ο σπουδαιότερος Ευρωπαίος που έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στα παρκέ του NBA, οδηγώντας τους Mavericks στο μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας τους, από την άλλη ο Robert Taylor θα βρει τραγικό θάνατο σε ηλικία μόλις 34 ετών στο διαμέρισμά του στο Πουέρτο Ρίκο, λόγω καρδιακής προσβολής. Αυτή ίσως είναι η πρώτη από τις δύο μεγάλες «κλοπές» των Mavericks, τη βραδιά του draft (η άλλη είναι το 2018, αλλά πρέπει να περάσει μια 20ετία για να εξάγουμε σίγουρα συμπεράσματα).

Kevin McHale και Robert Parish στους Boston Celtics

Πάμε πίσω. Στο 1979. Οι Celtics έχουν στο ρόστερ τους τον -πλέον- rookie of the year, Larry Bird. Στο πλάι του παίχτες όπως οι Maravich και Cowens. Καλοί, αλλά πρωτάθλημα δεν παίρνεις. Η ενίσχυση θα έρθει έναν χρόνο μετά. Ο «πανούργος» Red Auerbach θα φροντίσει να κάνει την «κλοπή» της δεκαετίας (για κάποιους του αιώνα), φέρνοντας στη Βοστόνη τους McHale και Parish, από τους Warriors. Πως; Στο «ζύγι» βάζει το Νο1 του draft του 1980 (Joe Barry Carroll), για να εξασφαλίσει το Νο3 (Kevin McHale). Παράλληλα δίνει και το Νο13 του ίδιου draft (Rickey Brown) κι έτσι εξασφαλίζει τον ερχομό του Parish που ήδη μετράει τρία χρόνια στη λίγκα, αλλά έχει δείξει ότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους σέντερ του πρωταθλήματος.

Η ιστορία γράφεται με «χρυσά γράμματα» για τους Celtics, αφού η «τριανδρία» Bird-McHale-Parish σαρώνει τα πάντα τη δεκαετία του 90΄ κι οι Celtics παίρνουν τρία πρωταθλήματα (1981, 1984, 1986).

Η συνέχεια στο μέρος Β΄…

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.