Ο λάθος δρόμος των Knicks και 76ers, ο σωστός αυτός των Bulls και Nets

Μιας και η αγωνιστική δράση δεν “περισσεύει” πλέον στο ΝΒΑ κι όλα συνοψίζονται στις δηλώσεις των πρωταγωνιστών των τελικών, λέω και σήμερα στο blog μου να ασχοληθώ λίγο με τις επιλογές των προπονητών των ομάδων, αυτών που ήδη έχουν αντικαταστήσει τους κόουτς που έφυγαν κι αυτών που βρίσκονται προς αναζήτηση νέων.

Προπονητές με μπασκετικό και γνωστό πλέον ταβάνι…

Ξεκινώντας από τους Knicks και τους 76ers λοιπόν, αναφέρω σε περίπτωση που δεν το γνωρίζει κάποιος, ότι αμφότεροι έχουν κλείσει τον επόμενό τους προπονητή κι αμφότεροι το έκαναν παίρνοντας κόουτς που μετράει 10 και πλέον χρόνια στη λίγκα. Ως πρώτος προπονητής.

Για τον Doc Rivers τα έγραψα και χθες, κάνω μια σούμα σήμερα για να καταλήξω. Προπονητής που μετράει πλέον 21 χρόνια σε πάγκους ομάδων, πήρε ένα πρωτάθλημα έχοντας στη δούλεψή του τέσσερις μελλοντικούς HoF, όλοι στο peak τους και που μετέπειτα με τους Clippers, έχοντας στα χέρια του πάλι πολύ δυνατές ομάδες, δεν κατάφερε να φτάσει ως τους τελικούς περιφέρειας.

Για τον Tom Thibodeau, να αναφέρω ότι μετράει ήδη 10 χρόνια σε πάγκους ομάδων και μετά από μια πρώτη καλή διετία-τριετία με τους Bulls, που συνέπεσε φυσικά με το παιδί “θαύμα” του Chicago, τον Derrick Rose, δεν έχει να δείξει κάτι, είτε στους Bulls, είτε στους Timberwolves. Παίχτης που τσακώνεται με τους σταρ των ομάδων που προπονεί και που γενικά δεν μπορεί να διαχειριστεί τους παίχτες του σαν προπονητής. Στους Timberwolves πιστώνεται και το γεγονός του ότι οι KAT και Wiggins δεν εξελίχθηκαν σχεδόν καθόλου στα χέρια του.

Και νομίζω ότι ο δρόμος που επέλεξαν οι δύο ομάδες, ήταν λάθος. Όταν έρχεσαι από λύσεις που δε σου βγήκαν κι από προπονητές μεγάλους σε ηλικία, πας να βρεις πια κάτι “φρέσκο”. Κάτι νέο. Πας να βρεις τον επόμενο Steve Kerr. Τον επόμενο Brad Stevens. Τον επόμενο Rick Carlisle. Τον επόμενο Erik Spoelstra (οι δύο τελευταίοι προφανώς στο ξεκίνημά τους, όχι τώρα).

Ο Thibodeau είναι 62 χρονών, με σχεδόν μηδενικές περγαμηνές. Ο Rivers είναι 58 χρονών, αλλά ότι είχε να δείξει και ειδικά τα τελευταία χρόνια το έδειξε. Δεν θα φέρει κάποια καινοτομία στο μπάσκετ και στους 76ers. To μόνο θετικό που διακρίνω στις δύο περιπτώσεις, έχει να κάνει, στην περίπτωση του Thibodeau, με το γεγονός ότι είναι αρκετά αυταρχικός κι αν το τιθασεύσει κάπως, ίσως μπορέσει να εμπνεύσει τους πιτσιρικάδες των Knicks κι από την άλλη ο Rivers, αν καταφέρει και ξεκλειδώσει τις όποιες αρετές έχει ο Harris. Ένας παίχτης, που ότι καλό έχει καταφέρει στην καριέρα του, ήταν η θητεία τους στους Clippers, επί Doc Rivers.

Γιατί κατά τα άλλα, θεωρώ ότι δύο προπονητές με 10+ χρόνια και μη έχοντας να καταδείξουν κάτι αξιοσημείωτο, δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να επιφέρουν μια αλλαγή στην ομάδα που θα αναλλάβουν.

Για κάτι το νέο, κάτι το διαφορετικό…

Σε αντίθεση με Knicks και 76ers λοιπόν, οι Nets και οι Bulls επιχείρησαν να δοκιμάσουν κάτι πιο “φρέσκο”. Κάτι που ίσως τους φέρει την αλλαγή στα όσα μέχρι τώρα έβγαζαν στο παρκέ οι δύο ομάδες, με τους προπονητές που είχαν στους πάγκους.

Καλά, για τους Bulls δε το συζητάμε, ότι μετά τον “δικτάτορα” Boylen, οποιοσδήποτε κι αν υπέγραφε στην ομάδα του Chicago, δεδομένα θα έφερνε κάτι διαφορετικό. Ο Billy Donovan μετά από μια πενταετία στην Oklahoma, όπου κατάφερε να παρουσιάσει ειδικά φέτος, ένα πολύ αξιόμαχο σύνολο παίζοντας ωραίο μπάσκετ, θα αναλάβει πλέον να αναδομήσει το franchise των “ταύρων”. Απαλλαγμένος από βεντέτες και σταρ, ο Donovan έχει δείξει ότι μπορεί μια ομάδα να στηριχτεί πάνω του για να εξελίξει ένα νεαρό πρότζεκτ.

Οι Nets το πήγαν ακόμα ένα βήμα παραπέρα, επιχειρώντας να βάλουν στην προπονητική τον Steve Nash. Έχοντας δύο-τρία σκάρτα χρόνια δίπλα στον Steve Kerr, ο Nash ήρθε η ώρα να δείξει για το τι είναι ικανός να κάνει από την άκρη του πάγκου. Κι από “στρατηγός” στο παρκέ, να μετατραπεί σε στρατηγός εκτός αυτού.

Ναι, τα δύο εγχειρήματα και ειδικά αυτό των Nets, έχουν ρίσκο. Αλλά η διαφορά είναι ότι οι 76ers κι οι Knicks, αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, θα έχουν ταβάνι. Όπως ταβάνι, γνωστό, έχουν κι οι προπονητές τους. Οι Nets κι οι Bulls θα ρίξουν τη ζαριά τους κι όπου βγει. Ο Nash του χρόνου θα κληθεί να προπονήσει τους Durant, Irving και δεν ξέρω αν οι Nets καταφέρουν να πείσουν και τρίτο σταρ να έρθει στο Brooklyn. Αν τους βγει το πείραμα με τον “πιτσιρικά” Nash, οι Nets θα έχουν ομάδα για τα επόμενα πολλά χρόνια. Και θα διεκδικούν σταθερά, πρωταθλήματα. Αν υποθέσουμε ότι έκλειναν τον D’Antoni, ή τον Lue ή ακόμα και τον Rivers. Θεωρείτε ότι θα μπορούσαν να ελπίζουν σε πάρα πολλά και σε βάθος χρόνου;

Κι αυτοί που μένουν…

Rockets, Pacers, Pelicans, Clippers, Thunder είναι κι αυτοί πλέον σε αναζήτηση προπονητή. Αν εξαιρέσουμε Clippers και Rockets, που έχουν υποθηκεύσει το μέλλον τους με τα trade του καλοκαιριού και δύσκολα θα πειστούν να “τζογάρουν” με έναν rookie coach, γιατί “καίγονται” άμεσα για πρωτάθλημα, ή έστω τελικούς, οι άλλοι τρεις δεν πρέπει καν να σκέφτονται λύσεις τύπου D’Antoni ή Lue.

Udoka, Finch, Vanderpool, η Hammon κι ένα σωρό ακόμα κόουτς που θέλουν τώρα να μπουν στο κομμάτι της προπονητικής (ως πρώτοι προπονητές) νεαροί και με φιλοδοξίες. Έτοιμοι να προπονήσουν μια ομάδα κι έχοντας όρεξη (πιθανώς) να φέρουν κάτι καινούριο. Ακόμα κι ο Chauncey Billups, που ως παίχτης ήταν ένας από τους καλύτερους guard της εποχής του, νομίζω ότι αξίζει μια ευκαιρία περισσότερη, από το να αναλάβει μια ακόμα δουλειά ο Mike D’Antoni που θεωρώ πως τον έχει “ξεχάσει” πια το μπάσκετ (κι όχι μόνον αυτόν) και πρέπει να αποτραβηχτεί στην άκρη…

Μπορείτε να μας κάνετε follow σε twitter και instagram, καθώς επίσης και follow up στο κανάλι μας στο google news για να μη χάνετε τίποτα από τη ροή του site.